Historische verhalen voor alle leeftijden. Alle.

Historische romans

Opstand

Met dit boek beland je in één klap in 1567, aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog. Het verhaal laat zich lezen als een dubbelportret van twee hoofdpersonen: Mayke van Oranje-Nassau aan de ene kant, oudste dochter van Willem van Oranje, en Filip aan de andere kant, telg uit het Zuid-Duitse gravengeslacht Hohenlohe.

Mayke en Filip ontmoeten elkaar op een Dillenburgse bruiloft in 1567 en vanaf dat moment zijn hun levens met elkaar verbonden. Willem van Oranje is dan nog een van de voornaamste edelen van de Nederlanden en Mayke lijkt in Brussel een gouden toekomst tegemoet te gaan. Vier maanden later echter moet de familie de Nederlanden halsoverkop verlaten. De Nassause Dillenburg verandert niet alleen in een toevluchtsoord voor talloze wanhopige vluchtelingen maar wordt ook een broedplaats voor een opstand in een wereld van politieke samenzweringen, intriges en plannen voor leger, bestuur en volk.

Wat bezielde een jonge graaf uit Hohenlohe om zich met de hopeloze strijd van een verbannen Nederlandse prins in te laten? Historische bronnen zwijgen in alle talen, maar de loop van de geschiedenis biedt het antwoord: liefde voerde Filip naar de Nederlanden, waar hij als graaf Hollock een belangrijke maar vrijwel vergeten rol heeft vervuld bij de bevrijding van de Nederlanden.

' Mayke (Maria), de oudste dochter van Willem, graaf van Nassau en prins van Oranje, is een aardig en meelevend meisje dat zich doorgaans schikt in haar lot. Omdat ze als elfjarige in een uitzonderlijke positie terechtkomt op slot Dillenburg, waar ze voor halfzusjes en -broertjes zorgt en op een gegeven moment ook diverse zaken van haar vader behartigt bij zijn afwezigheid, ontwikkelt ze een zelfstandigheid en autonomie in denken die voor die tijd bijzonder zijn. Van haar ware liefde voor de jonge graaf Filip von Hohenlohe is ze dan ook niet af te brengen. Het spannende verhaal van liefde en oorlog in de laatste decennia van de zestiende eeuw wordt afwisselend vanuit het perspectief van Mayke en Filip verteld. Zo maakt de auteur duidelijk wat er binnens- en buitenshuis gebeurt en hoe twee jonge mensen zich ontwikkelen en dichter tot elkaar komen. Agave Kruijssen schreef vele historische jeugdromans; voor 'De keerzijde van de keizer'* kreeg zij in 2013 de Thea Beckmanprijs. 'Opstand' is eveneens een verhaal voor een grote leeftijdsgroep. Achterin een verantwoording, stamboom, literatuur- en woordenlijst. (...) '

NBD Biblion

'Deze laatste historische roman van Kruijssen biedt een geslaagd inzicht in de eerste fase van de strijd in de Nederlanden en in de levens van de mensen die er (ook in de omliggende landen) bij betrokken waren. Het plaatst de voor velen bekende (en nieuwe) historische feiten op een heel natuurlijke wijze in de context van de minder gekende en geromantiseerde persoonlijke levenssfeer van de hoofdrolspelers. Het recent verschenen boek is inmiddels enthousiast ontvangen door zowel jeugdige als volwassen lezers. '

Zie nog meer >> voor details, achtergronden en wetenswaardigheden rond Opstand

isbn13
uitgever
jaar
aantal pagina's
978 94 014 2966 5
Lannoo
2015
411
< naar boeken
nog meer >>

Terug op 't Halfvasten

Even maakt Evert Alderkamp zich zorgen als de uitnodiging voor het deftige huwelijkssouper van het buurmeisje op de mat valt.

Maar Elsken, zijn vrouw, houdt het hoofd koel. Zij hoeft geen duur avondtoilet, zij gaat gewoon in haar ‘goeie goed’. Haar houding vervult hem met trots. Maar beseft Elsken wel hoe vilein dames kunnen zijn?

Het korte verhaal Terug op ’t Halfvasten is speciaal geschreven voor het festival Ode aan ’t Halfvasten, dat in september 2014 werd georganiseerd als afscheid van de monumentale IJsselhoeve ’t Halfvasten, die in opdracht van Rijkswaterstaat plaats moest maken voor Ruimte voor de Rivier. De bibliofiele uitgave is verzorgd door Uitgeverij de Geiten Pers.

isbn13
uitgever
jaar
aantal pagina's
-
Geiten Pers
2014
24
< naar boeken

Ontvoerd

De piepjonge jonkvrouw Margaretha van Boshoff tot Coldenhove – kortweg Marga - heeft net haar vader verloren en weigert zich als een dame te gedragen. Liever gaat ze de woeste Veluwse hei op met haar paard, een prachtige appelschimmel die ze van haar vader cadeau heeft gekregen.

Hendrik probeert zijn verleden te vergeten en als stalknecht op kasteel Coldenhove een nieuw bestaan op te bouwen. Appel, het paard van jonkvrouw Marga, is zijn favoriet. Het leven op het kasteel bevalt Hendrik wel. Maar net als hij denkt weer gelukkig te worden, zet Marga alles op het spel.

Ontvoerd neemt je mee naar de winter van 1641-1642 en vertelt de waargebeurde geschiedenis van een verboden vriendschap die wel verkeerd moet aflopen. Tenzij er een wonder gebeurt... .

' Het verhaal leest vlot. Leuk is hoe de vertelperspectieven wisselen: aanvankelijk zijn Hendrik en Marga ieder apart, dan zijn ze een tijd samen, om na de arrestatie weer uit elkaar te gaan.
Het boek lijkt me voor jongere lezers een goede opmaat naar de eerdere boeken van Agave Kruijssen.
(...) juist het feit dat het gebaseerd is op een echte gebeurtenis uit die tijd maakt het bijzonder. '

Marjo op Leestafel.info

isbn13
uitgever
jaar
aantal pagina's
978 94 014 1214 8
Lannoo
2013
191
< naar boeken
nog meer >>

De keerzijde van de keizer

De keerzijde van de keizer is een spannend historisch boek over het bewogen leven van Karel de Grote, zijn vrouwen en kinderen, vrienden en vijanden.

'Laat nooit weten wie je echt bent. Hou dat geheim tot het allerlaatste moment. Pas als je Lodewijk het zwaard op de keel zet, pas als je zeker weet dat hij door jouw hand zal vallen, dan zeg je wie je bent!'

Tjerk, de bastaardzoon van keizer Karel, wordt eropuit gestuurd met een gevaarlijke opdracht. Op zijn tocht komt hij steeds meer te weten over zijn vader, de grote keizer, die hij nooit persoonlijk heeft gekend. Zijn speurtocht en zijn lotgevallen voeren hem langs een pad dat hem gevaarlijk dicht bij de waarheid brengt. Té dichtbij.

‘De keerzijde van de keizer’ gaat niet alleen over de huiveringwekkende veldslagen die Karel de Grote voerde, of over de romantische ontwikkelingen aan het hof. Je raakt ook grondig ingevoerd in het politieke schaakspel van die tijd en de manier waarop de legendarische vorst zijn rijk bestierde. Die aanpak levert een lijvige roman op met beduidend meer diepgang dan het gemiddelde historische jeugdboek.

Ook de invalshoek is verrassend. Kruijssen bezingt niet alleen de heldhaftigheid van de keizer, ze wil ook zijn ‘keerzijde’ blootleggen.

(...) In beeldende taal weeft Kruijssen historische feiten en sagen als 'Karel ende Elegast' en 'De vier Heemskinderen' tot een prachtig rijk en genuanceerd portret van de keizer.

(...) als moderne ‘Vita Karoli Magni’ voor de jeugd, staat dit boek als een huis.

Bas Maliepaard, Trouw

' Een prachtig historisch boek voor de oudere jeugd tot 99 jaar. De fans van Simone van der Vlugt en Thea Beckman zullen hun hart ophalen. De schrijfster heeft grondig onderzoek gedaan en samen met de originele vertellijn maakt het dit tot een geweldig verhaal. Eenmaal begonnen leg je dit boek niet meer snel weg en wordt geschiedenis opeens je lievelingsvak. Dit boek is zeer geschikt voor liefhebbers van spannende historische verhalen, van elke leeftijd. '

Christa Martens, boekverkoper Maarssen

' (...) Nog een waarschuwing: als je met De keerzijde van de keizer van Agave Kruijssen begint, kun je niet meer stoppen. Met een boek over Karel de Grote? hoor ik je denken. Jazeker, zo gaaf kan geschiedenis zijn als je historie koppelt aan een onweerstaanbaar spannend avontuur.
(...) Tip: Reserveer het nieuwste boek van Agave Kruijssen Opstand alvast! Het komt in november uit en gaat over Willem van Oranje. '

J/Mouders

Thea Beckmanprijs 2013 voor 'De keerzijde van de keizer'

De Thea Beckmanprijs is een prijs die jaarlijks door een vakjury wordt toegekend voor het beste historische jeugdboek, het ene jaar voor boeken voor jongere lezers, het andere voor 12+ boeken. In 2013 waren de 12-plussers aan de beurt.

De jury onder voorzitterschap van Hubert Slings schreef over het bekroonde boek De keerzijde van de keizer onder andere:

' (...) Agave Kruijssen schreef een rijk, genuanceerd en meeslepend verhaal rond een van de meest tot de verbeelding sprekende keizers aller tijden. '

Jury Thea Beckmanprijs 2013

De prijs is uitgereikt op 21 september 2013 in het Archeon.

isbn13
uitgever
jaar
aantal pagina's
978 94 014 0170 8
Lannoo
2012
400
< naar boeken
nog meer >>

De laatste pijl

'De laatste pijl' - Gelre anno 1371. De rechtmatige hertog Reinoud zucht in zijn cel op kasteel Nijenbeek, geplaagd door schimmen uit zijn duistere verleden. Hij weet niet dat zijn vrienden buiten Gelre plannen voorbereiden om hem te bevrijden.

Intussen heerst zijn jongere broer en aartsvijand Eduard over het hertogdom, gesteund door de machtigste edelen en een goed gedrild leger. Alles gaat hem voor de wind, militair en in de politiek. Zijn macht blijft groeien. Tot Eduard zijn oog laat vallen op de beeldschone Cunera met haar koperrode haar. De jacht kan beginnen, maar wie is de jager en wie de prooi?

Een meeslepend verhaal over de ontknoping van een historische broedertwist en de strijd om de liefde van een adembenemend mooie vrouw.

isbn13
uitgever
jaar
aantal pagina's
978 90 209 7805 6
Lannoo
2008
103
< naar boeken
nog meer >>

Floris

Vol ridderlijke idealen begint de jonge graaf Floris van Holland aan zijn belangrijkste opdracht: het wreken van zijn beroemde vader, die ooit tijdens een expeditie in West-Friesland werd gedood.

Met een imposant leger trekt hij op tegen de Friezen, maar wordt jammerlijk verslagen. Tot overmaat van ramp komt het volk in opstand en niets lijkt nog zeker.

Dan komt het keerpunt. Van hertog Jan van Brabant leert hij dat ridderlijkheid iets is voor je vrije tijd. Regeren is als schaken: je moet slimmer zijn dan anderen en altijd drie zetten vooruit denken. Floris neemt zijn raad ter harte, maar overziet hij echt het hele speelveld? Ziet hij niets over het hoofd? Kan hij wel tijd nemen voor de valkenjacht, voor zijn vrouw, zijn kinderen, zijn vriendin? En bovenal: kan hij zijn eigen edelen wel vertrouwen?

Wanneer Floris na een slepende oorlog in Zeeland eindelijk vrede weet te sluiten, keren zijn edelen zich tegen hem. Gijsbrecht van Amstel en zijn vrienden smeden een complot en alles loopt verschrikkelijk uit de hand.

Een historisch relaas over Floris V van Holland, een hoofse graaf die zijn tijd vooruit was, maar bleef steken in een wereld van eer, wraak en verraad.

Met illustraties van Fiel van der Veen

' Met 'Floris' heeft Kruijssen een indrukwekkende prestatie geleverd. In toegankelijke taal, zonder onnodig te simplificeren, en met groot vertelgemak maakt ze van de complexe brij historische feiten een samenhangend geheel. Overtuigend schetst ze Floris' ontwikkeling van naïeve jongeling tot ervaren diplomaat en uiteindelijk overmoedig heerser. Tussendoor laat ze de graaf zien als liefhebbend echtgenoot en vader. Kortom: een compleet en intrigerend portret dat de meeste lezers lang zal bijblijven. '

Bas Maliepaard in Trouw

isbn13
uitgever
jaar
aantal pagina's
978 90 856 8082 6
Lannoo
2006
272
< naar boeken

Het land van de leeuw

Dit spannende verhaal is gebaseerd op de waargebeurde belevenissen van Jan Willem van Wetering, die achtereenvolgens diende in het Bataafse Leger, la Grande Armée van Napoleon, het Russisch-Duitse Legioen en ten slotte het Nederlandse leger.

Jan Willem is dertien jaar wanneer hij besluit dat hij echt geen horlogemaker wil worden. Het soldatenleven spreekt hem meer aan. Samen met zijn vader, zijn vriend Loek, de wasvrouw Marieke en dokter Godefroy trekt hij door Europa, in het kielzog van keizer Napoleon.

Maar wat heeft een Hollandse soldaat te zoeken in Oostenrijk, of in Pruisen? Jan Willem krijgt het pas echt moeilijk als een Pruisische vriendin de twijfel aanwakkert.

Dan gebeurt er iets wat zijn leven voor altijd zal veranderen: Napoleon trekt ten strijde tegen Rusland en een vreselijke veldtocht vol ontberingen volgt.

Met illustraties van Martijn Steinz

isbn10
uitgever
jaar
aantal pagina's
90 384 1185 5
La Riviere
1997
337
< naar boeken

Fragmenten

Uit 'Opstand' :

‘Weet Willem dat je hier bent?’ vroeg Anna.
‘Nee, moeder, hij is te velde.’
‘Ha, het zal ook niet!’ riep het Serpent uit terwijl ze haar hand boos uit die van Mayke losmaakte. ‘Weer bezig met die waardeloze oorlog van hem!’
‘Maurits mist u, moeder’, zei Mayke. ‘Daarom ben ik hier. Tenminste, ik denk dat dat het is. Hij is koppig en opstandig.’
‘Wat wil je met zo’n vader’, zei Anna luid, terwijl ze naar het gemak in de hoek van de kamer liep. ‘Kijkt hij ooit naar zijn zoon om?’
Mayke dacht aan haar vader, hoe hij telkens als hij maar even tijd had de kinderkamer binnenliep. Hoe hij Maurits voor zich in het zadel hees, wanneer hij uit rijden ging. ‘Zeker wel’, zei ze. ‘Vader houdt van hem!’ Maar tegelijkertijd besefte ze dat Maurits nauwelijks wist dat hij een vader had.
‘Je vader is een egoïst’, zei stiefmama. Intussen trok ze haar rokken op en ging zitten. Haar water klaterde omlaag. ‘Hij denkt alleen aan zichzelf. Kijk naar mij! Hij laat zijn arme vrouw, de moeder van zijn kinderen, eenzaam wegrotten in een vervallen toren. Ik heb het altijd gezegd, Mayke: hij is een verrader.’
Godfried kwam binnen met een kan en twee bekers en zwijgend schonk hij de bekers vol. ‘Jungfrau,’ zei hij vervolgens zachtjes tegen Mayke, ‘u weet dat mevrouw van Saksen geen wijn mag van haar lijfarts?’
‘Lijfarts?’ snoof stiefmama. Ze was klaar en schikte haar rokken. ‘Noem jij die kwakzalver een lijfarts? Zie je hoe ik eruitzie, Mayke? Ik word langzaam vergiftigd. Daar is het om begonnen. Mijn hals zet op totdat ik geen lucht meer krijg.’
‘Mevrouw is ziek’, hield Godfried vol. ‘Ze wordt verzorgd.’
Mayke begon het gevoel te krijgen dat haar bezoek nergens toe zou leiden. Ze nam een slok van haar wijn. ‘Niemand wil u vergiftigen, moeder’, zei ze vermoeid. ‘Iedereen wil dat u gezond blijft.’
‘Laat me niet lachen!’ zei Anna en ze zette de beker aan haar mond.

(Opstand, p. 245)

Uit 'Terug op ’t Halfvasten' :

‘En wat vindt u?’ vroeg zijn tafeldame.
Hij was overrompeld.
‘Van onze jonge koningin?’ vroeg ze, toen ze zijn verwarring bemerkte.
Gelukkig, koningin Wilhelmina was vertrouwd terrein. ‘Een jonge vorstin die de natie verenigt’, zei Evert oprecht. ‘Wat willen wij nog meer!’
‘En vindt u haar niet beeldschoon’, riep de juffrouw uit. ‘Ik heb haar gezien in Den Haag en werkelijk, ze is een plaatje!’
Zo had Evert nog niet naar zijn vorstin gekeken.
‘Bijna zo schoon als u’, sprak de heer rechts van haar, waarop de juffrouw bloosde. Natuurlijk, zoiets zegt een heer op zo’n moment, maar Evert kon zich daar nooit toe zetten. Het kwam niet eens bij hem op. Even dreigde hij in somber gepeins te verzinken: hij verbaasde zich keer op keer over de ledigheid van het bestaan, over de holle frivoliteit van de gegoede klasse. Zou zijn concurrent één zinvolle idee koesteren, één gedachte die het dagelijkse ontsteeg?
Hijzelf liep ervan over, althans zo klaagde de vrouw. ‘Eén stap tegelijk, Alderkamp’, zei ze altijd. ‘Keulen en Aken zijn ook niet op één dag gebouwd.’
Ze had gelijk, hij was veel te ongeduldig. Hij had immers al zoveel bereikt: zijn huis genoot aanzien in de wijde omtrek. Hij had drie flinke kinderen. Zijn roodbonte vee werd geroemd om de hoge kwaliteit van het vlees. En hij was lid van de gemeenteraad. Kortom, hij mocht zijn zegeningen tellen.
Maar toch: veel was nog niet verwezenlijkt. Eigenlijk paste de naam van zijn hoeve hem wonderwel: ‘t Halfvasten, halverwege, om de moed niet te verliezen. Hij was er nog lang niet.

(Terug op ’t Halfvasten, p. 12-13)

Uit 'Ontvoerd' :

Maar net op het moment dat ze de schrijfpen op de lessenaar legt, horen ze het geluid van een troep paarden in galop. Honden blaffen, mannen schreeuwen.
‘Bukken, op de grond!’ sist Hendrik.
Hij trekt haar ruw naar beneden en drukt haar tegen de muur, onder de raampjes. Buiten houden de paarden halt.
‘Waarheen, heer Rudolf?’ roept een mannenstem.
Dan klinkt er gesnuif. Een hond snuffelt bij de deur. Marga kan zijn neus bijna zien.
Ze doet haar mond open om te gillen, maar dan voelt ze Hendriks handen om haar gezicht. Ze kijkt recht in zijn ogen. Stil, zeggen die, houd je stil, muisstil!
Ze houdt haar adem in.
‘Terug naar het bos!’ roept iemand. De jachthoorn schalt. De hond bij de deur piept, maar dan loopt hij weg, achter de paarden en de meute aan.
Het geroffel van de paardenhoeven sterft weg.
Hendrik laat haar los. ‘Dat scheelde een haar’, zegt hij.

(Ontvoerd, p. 124)

Uit 'De keerzijde van de keizer' :

‘Wat een klinkklare onzin’, riep Einhard uit. ‘Wat een vrouwenpraat! Desiderata is gewoon samen met haar moeder in een Bourgondisch klooster verdwenen. En keizer Karel, God hebbe zijn ziel, is altijd de vroomste man geweest die er op aarde rondliep. Dat had helemaal niets met Adelheid te maken.’ Einhard zocht naar woorden. ‘Zo kan ik wel aan de gang blijven. De Hoornblazer? Nooit van gehoord! Bertrada die bij een molenaar de wol spon? Nonsens! Elegast die de taal van de dieren verstond?’
‘Verstaat’, zei ik droog. ‘Hertog Elegast leeft namelijk nog. We kunnen het aan hem vragen.’
‘Tsss’, deed Einhard terwijl hij mijn aantekeningen nog eens bekeek.
‘Elegast schijnt bij Paderborn te wonen’, zei ik. ‘Hij geldt als een expert op het gebied van de Saksische oorlogen.’
‘En nu stel je voor om je oor bij hem te luisteren te leggen’, zei mijn meester.
‘Inderdaad’, zei ik zo neutraal mogelijk. Het leek me verstandiger niet te zeggen dat Berthe mij had aangeraden naar Elegast te gaan.
‘Mmm’, zei Einhard. ‘Elegast is niet onomstreden.’

(De keerzijde van de keizer, p. 136)

Uit 'De laatste pijl' :

Vanmorgen waren ze er al vroeg, nog voordat het licht door het venster viel. Reinouds ogen hadden moeten wennen aan het licht van de toortsen. Twee kerels waren zijn wateremmer komen verversen en daarna was Klaar er weer. Hij had al zo lang geen vrouw gezien dat zij in zijn ogen een wonder van schoonheid was. Hij zag niet dat ze een tand miste en dat ze een pukkel op haar linkerwang had. Hij zag alleen haar ogen, die hem vriendelijk aankeken.
‘Zo, heer,’ zei ze kordaat, ‘laat ik u even overeind helpen, dan kan ik u wassen.’
Ze had een houten emmer bij zich met water en azijn. Ze sopte er een doek in en dweilde zijn gezicht alsof het een tafelblad was. Reinoud zat te tollen op zijn matras, maar toch genoot hij van het water in zijn gezicht.
Hij probeerde niet te denken aan wat er komen ging, want zo’n wasbeurt had natuurlijk een reden.
‘Zo, klaar’, zei Klaar. Daarom noemde hij haar Klaar, omdat ze altijd ‘klaar’ zei.

(De laatste pijl, p.24)

Uit 'Floris' :

Beatrijs draaide zich om in haar slaap. Hij voelde het warme lichaam dat tegen hem aan lag en bedaarde. Even voelde hij zich zelfs gelukkig. Oergelukkig. Dat gevoel had hij in jaren niet gehad. Het was een gevoel van lang geleden. Een gevoel van vóór de tijd aan het hof, vóór hij officieel graaf werd, dus vóór zijn twaalfde. Toen er nog geen edelen waren die zich dagelijks met hem bemoeiden. Geen smoezende Van Teilingen, geen boerende Van Amstel. Het oergeluk hoorde bij zeewind, bij het vrolijke gelach buiten Voorne waar hij opgroeide, bij de meeuwen die hoog boven je hun kreten slaakten, het hoorde bij winteravonden in de grote hal, wanneer meester Jacob een verhaal voordroeg, het hoorde bij het geblaf van een meute jachthonden, bij de geur van een vroege lentemorgen. Het was er altijd als hij bij tante Aleide en zijn neven en nichten of bij Albrecht thuis was.
Opeens wist Floris het: het was het geluk van een gezin, van een nest, van een familie. Eén grote familie.
Die zou hij nu zelf krijgen. Hij zou nooit meer alleen zijn.

(Floris, p. 15-16)

Uit 'Het land van de leeuw' :

'Daar is-ie dan,' zei Jan Willem. Eindelijk kwam er een beetje beweging in. Nog steeds bleven er wagens in de modderige sneeuw steken. Maar iedereen ging haastig verder. Even zuidelijker waren door Hollandse pontonniers twee nieuwe bruggen geslagen. Twee bruggen voor een paar honderdduizend mannen, vrouwen, kinderen, paarden... Traag trok de stoet voorbij de heuvel vanwaar Napoleon de menigte gadesloeg. Zelfs in de schemering stak z'n silhouet scherp af tegen de donkere hemel.
'Wat zou er nu door die man heengaan?' vroeg Loek.
'Wie zal 't zeggen? Hij heeft niet veel om trots op te zijn,' zei Jan Willem. Hij kon het rustig zeggen, Stok was toch in geen velden of wegen te bekennen.
De keizer bereed zoals altijd een Arabische schimmel. Hij zat diep weggedoken in een grijze jas met een grote zwarte bontkraag. Zijn steek had hij ver over zijn ogen getrokken.
'Zelfs keizers kunnen het koud hebben,' merkte Loek op.

(Het land van de leeuw, p. 249)