Historische verhalen voor alle leeftijden. Alle.
Elke zomer verhuisden de familie van hartje Amsterdam naar het grote kasteel in Muiden met zijn hoge muren, talloze trappen, kamers, zalen, weergangen en tuinen.
Wil je weten wat ze allemaal beleefden? Lees dan deze bundel Kinderen van het Hoge Huys vol spannende verhalen en ontrafel aan het eind van het boek het raadsel van het Hoge Huys.
De verhalen zijn geschreven door de Schrijvers van de Ronde Tafel en rijk geïllustreerd door Jan Lieffering. Lydia Rood ontwikkelde een afsluitend spel, waarbij lezers in het Muiderslot op zoek kunnen naar de dief die in het laatste verhaal een pot met goud heeft gestolen.
Agave schreef het verhaal Het rammelspook, over Constantia die de zilveren rammelaar van haar kleine broertje verstopt in de pispot onder het logeerbed. Dan komt opeens oom Constantijn logeren. Gelukkig gelooft hij in spoken…
Een vrolijk, leerzaam en spannend boek voor kinderen vanaf 8 jaar.
Agave Kruijssen, Martine Letterie en Janny van der Molen bogen zich langere tijd over bronmateriaal en vonden hun eigen verhalen. Van hunebed tot Willem van Oranje, van het planetarium van Eise Eisinga tot het leven van Anne Frank, en van Floris V tot het ontstaan van veelkleurig Nederland. Verhalen die inzicht bieden in en kleur geven aan de Nederlandse geschiedenis. Het lijvige boek van 500 pagina's is volledig in kleur uitgegeven en geïllustreerd door Els van Egeraat.
Voor kinderen van tien jaar en ouder, ouders, grootouders en leerkrachten. Eigenlijk voor het breedst denkbare publiek van alle leeftijden.
Agave schreef het verhaal over het meisje Irina in Rusland: 'Elia komt altijd terug'. Als de Duitse troepen komen, vlucht Irina met haar moeder en buren naar het woud. Een barre winter volgt. Vlak voor haar vlucht verliest zij iets wat haar was toevertrouwd...
'Vergeten oorlog' is een project van de Schrijvers van de Ronde Tafel. Lees meer over 'Vergeten oorlog' op de speciale website www.VergetenOorlog.nl.
Alle belangrijke Arthur-thema's, zoals Merlijn, de Ronde Tafel, Excalibur, de Heilige Graal, en niet te vergeten Arthur en zijn ridders zelf, komen aan bod.
Ze hield haar adem in. Dwars door de eikenhouten deur heen hoorde ze iemand snurken. Oom Constantijn sliep.
Nu kwam het eropaan. Haar hart bonkte in haar keel. Ze legde haar hand op de klink en deed de deur op een kier.
Oom Constantijn ronkte als een os, dat scheelde. Ze moest opletten dat ze niet tegen de tafel liep, want ze kon geen hand
voor ogen zien. Als een blindeman strekte ze haar armen uit, tastend in het duister. Daar voelde ze de zachte pers op de tafel.
Nu nog drie passen naar de beddenkoets, ze bukte, voelde op de grond. Ze bad in gedachten: Heer, maak alstublieft dat oom Constantijn
nog geen hoge nood heeft gehad.
Op dat moment vond ze het oor van de po. Heel voorzichtig trok ze hem onder het bed vandaan. Ze lichtte het deksel op. Ze stak eerst
een vinger in de po en voelde.
(Kinderen van het Hoge Huys, '‘Het rammelspook’', p. 51-52)
Opeens ziet hij de koeien opkijken. Die beesten hebben vaak eerder dan mensen in de gaten dat er iets loos is.
Nu ziet hij het ook: langs de smalle klinkerweg komen vrachtwagens aanrijden. Hij weet niet wat hij ziet.
Er gebeurt hier nooit iets, maar nu rijden er in één keer vijf, zes auto's de weg op.
'Ze zijn dus gekomen,' klinkt het naast hem. Het is opa.
'Wie zijn dat?' vraagt Eltje.
'Dat is de NAM,' zegt opa. 'Die komen naar olie boren.' Hij lacht en trekt aan zijn pijp. 'Het is jammer
dat we niet in Texas wonen, m'n jongen, want dan waren we misschien stinkend rijk geworden.' Hij neemt nog
een trek en en blaast een wolkje als een kringetje in de lucht. 'Maar ja, dat is in dit land anders geregeld, hè?
Alles wat onder de grond zit, is van de staat.'
(Over vroeger en nu, 'De gasbel - Vreemde vogels', p. 478)
Dit alles en nog veel meer spookte door Irina's hoofd, maar ze sprak er met
niemand over, want praten was gevaarlijk, zei Baboesjka altijd. Praten brengt
niets dan moeilijkheden,want de muren hebben oren en voor je het weet wordt
alles verkeerd uitgelegd. Dan staan er opeens kameraden uit Moskou voor de
deur om je op te halen. Daarom voerde Irina de kippen, ze wiedde het onkruid
in de moestuin en hield de lippen stijf op elkaar.
Intussen ging het almaar harder dreunen in het westen. Het dreunde zo dat
Irina er bijna aan gewend raakte. Misschien kwam daardoor alles toch nog
onverwacht. Twee dagen nadat Ilja samen met de mooie Zoja en nog negen andere
jongens en meisjes was vertrokken, gebeurde het. Irina was buiten toen ze opeens
het geronk van een zware motor hoorde...
(Vergeten oorlog, 'Elia komt altijd terug', p. 114-115)
Eeuwig en altijd hetzelfde liedje: de dames zitten weer aan de borrel.
Ze merken niet eens dat Mordred binnenkomt. Hij heeft ze iets belangrijks
te vertellen, maar hij ziet zo al dat ze niet in de stemming zijn.
Morgause van de Orkneys giert het uit van het lachen. Ze heeft de rijgveter
van haar japon losgemaakt. Morgan van Cornwall ligt dubbel en haar punthoed
hangt scheef. Ze zien er weinig damesachtig uit.
'Weet je nog, Morgan, hoe hij daar stond?' hikt Morgause.'In z'n blootje?'
'Hij stelde niks meer voor,' proest Morgan. 'Toen ie eenmaal uit de kleren
was...'
'En dat piemeltje dan!' gilt Morgause. Ze veegt de tranen uit haar ogen.
Opeens zwijgt Morgan. Ze heeft Mordred in de deur zien staan. Ze trekt meteen
haar gezicht in de plooi. 'Zo, jonkie,' zegt ze, 'ook iets drinken? Kom erbij!'
Morgause hikt nog na. 'Ja lieverd, wat wil je? Bosbessenlikeur? Kruisbessenwijn?'
'Laat maar zitten,' zegt Mordred. Hij wil zich al omdraaien. Het wordt toch niks.
'Nee, ventje,' zegt Morgan. 'Toe nou, doe niet zo flauw. Een bokaal lekkere
rijnwijn dan? Daar hou je zo van!'
Mordred aarzelt. 'Nou, goed,' zegt hij. 'Eentje dan.'
(Verhalen van de ronde tafel, 'Mordred de bastaard', p.40-41)